با توجه به جمع بودن انفسنا و نساءنا و ابناءنا در آیه 61 آل عمران فضیلتی برای همراهان پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) نیست!

بیان شبهه:

«و از مطالب دیگر این است که «نسائنا» اختصاص به فاطمه(علیها السلام) ندارد، بلکه پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) هر کدام از دخترانش را دعوت می‌‌کرد، به منزله فاطمه(علیها السلام)  در این قضیه بود ولی در این موقع جز فاطمه، دختری برای پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم)  نبود، زیرا رقیه و ام کلثوم و زینب قبل از آن فوت کرده بودند. همچنین «انفسنا» مختص به علی (علیه السلام) نبود بلکه این صیغه جمع است، همان گونه که نسائنا هم صیغه جمع است، و همچنین «ابنائنا» صیغه جمع است و تنها به این خاطر حسن و حسین را پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم)  دعوت کردند که غیر از آن دو فردی که منسوب به آن حضرت از جهت فرزندی باشد وجود نداشت، پس اگر ابراهیم موجود بود، ‌او نیز در همین موقعیت قرار می‌گرفت»^[1]

پاسخ شبهه:

ابتدا باید یادآور شد که حتی در زمان حیات دیگر دختران پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم نیز، آنچه از پیامبر درباره فضیلت فاطمه علیها السلام نقل شده درباره آنان نیامده است.  این موضوع نشان از فضیلت ویژه فاطمه زهرا3 دارد که کسی را همتای او نیست. همچنین است آنچه در باره امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام از رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم صادر شده است، درباره فرزندش ابراهیم نمی‌بینیم. این از آن روست که رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم ، آنان را دارای امتیازات ویژه‌ای می‌دانست که کسی را بدان‌ها راه نیست. بنابراین ادعای شبهه‌گر مبنی بر عدم امتیاز ویژه این افراد با واقعیات سنت رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم که نشان دهنده خواست خدای تبارک و تعالی است، سازگاری ندارد. 

همان‌گونه که ما با دلایل محکم و روایات زیادی که نص در فضیلت امیرالمؤمنین علیه السلام داشتند ثابت نموده‌ایم که انفسنا مصداقی جز علی علیه السلام نمی‌توانست داشته باشد. و این موضوعی است که علاوه بر شیعه، علمای اهل تسنن نیز به آن اعتراف کرده‌اند و روایاتی که در کتب فریقین وجود دارد ثابت می‌کند که تنها و تنها همین چهار نفر بودند که می‌توانستند در آن موقعیت حساس و مهم، شریک اثبات ادعای رسالت رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم قرار بگیرند و از چنان عظمتی برخوردار باشند که دوشادوش پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم در این موضوع حاضر گردند.

—————————————

[1] – منهاج السنه، ابن تیمیه، المحقق: محمد رشاد سالم، الناشر: جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامية، الطبعة: الأولى، 1406 هـ – 1986 م، عدد المجلدات: 9، ج7، ص129.